ذخیره سازی و انتقال سیالات

بالابر و ذخیره سازی و انتقال سیالات 

ذخیره سازی

سیالات هیدرولیکی باید در اتاقی تمیز و با تهویه مناسب طبق استانداردهای ایمنی نگهداری شوند. با این وجود اگر ذخیره سازی در محوطة آزاد در بشکه های سر بسته اجتناب ناپذیر باشد، موارد احتیاطی زیر باید مورد توجه قرار گیرند:

بشکه ها باید توسط طوق با بسته بندیهای چوبی دور زمین و به پهلو نگهداری شوند تا از زنگ زدن سطوح زیرین جلوگیری شود. بشکه ها را نباید مستقیماً بر سطوح آجری که خورندة فلزات هستند، روی هم چید.

در صورتی که به هر دلیل لازم باشد بشکه ها به صورت عمودی نگهداری شوند باید آنها را سر پایین (به صورتی که در آنها پایین قرارگیرد) گذاشت. در صورتی که این امر امکانپذیر نباشد، برای جلوگیری از جمع شدن آب باران در اطراف در بشکه ها و نفوذ آن از در به داخل بشکه، بشکه ها را مایل نگه می دارند، زیرا آلودگی با آب برای هر نوع روغنی نامطلوب است. البته در صورتی که سر بشکه کاملاً سالم باشد، ورود آب به آن ممکن نیست. بشکه ای که در هوای آزاد قرار دارد، در طول روز گرم شده، در شب مجدداً سرد می شود. این امر به انقباض و انبساط بشکه می انجامد و باعث می شود که هوای موجود در فضای بالایی سطح روغن در روز در فشار بالاتری نسبت به فشار اتمسفر و در شب در خلاء نسبی قرار گیرد. این تغییرات فشار ممکن است به قدری زیاد باشد که موجب عملی شبیه تنفس در بشکه شود که در آن در طول روز هوا از بشکه با فشار خارج شده و در طول شب به داخل آن کشیده می شود. بنابراین اگر در اطراف بشکه ها آب جمع شده باشد، ممکن است مقداری از آن به داخل بشکه کشیده شود و به مرور زمان مقدار قابل توجهی آب در بشکه جمع می شود.

زمانی که حجم زیادی روغن ذخیره می شود، احتمال دارد که آب چگالیده با غبار هوا مخلوط شده و لایه ای از رسوبات لجن مانند را در ته مخزن ایجاد کند. بنابراین توصیه می شود که ته تانکهای ذخیره به صورت شیب دار یا بشقابی ساخته شده و شیری برای تخلیة این رسوبات در نظر گرفته شود. در صورت امکان باید یک برنامه پاکیزه سازی مداوم برای این مخازن تنظیم کرد.

بازدید منظم از کلیه مخازن لازم است. در هنگام بازدید باید مخزن را از نظر نشتی بررسی کرده و از تمیز و خوانا بودن نشانهای شناساییی مطمئن شد.

ادامه در:

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com/

 

کنترل سرعت پیستون بالابر از چه طریق انجام می شود؟

در یک مدار ساده سیلندر بالابر، سه موقعیت برای استقرار شیر کنترل دبی نسبت به سیلندر وجود دارد: ورودی سیلندر، خروجی سیلندر و خط تخلیه.

کنترل در ورودی

در این حالت، پمپ بالابر باید دبی ای بیشتر از آنچه برای جلو راندن پیستون تحت سرعت انتخاب شده مورد نیاز است، تحویل دهد و روغن اضافی براساس تنظیم شیر اطمینان به تانک تخلیه می شود. در این حالت فشار مدار بیش از میزان مورد نیاز برای غلبه بر بار است که این امر به خاطر استفاده از سیر کنترل دبی است. همانگونه که قبلاً تاکید شد، افت فشار بالابر در شیر کنترل دبی در حدود bar10 است.

هنگام شروع به کار مدار به دلیل باز بودن میله جبران کننده فشار، پدیده موج ضربه ای به دلیل تغییر ناگهانی فشار پیش از کنترل دبی جریان بروز می کند.

در بسیاری از ماشینهای ابزار پدیده موج ضربه ای ابتدایی سبب فرو رفتن قطعه کار در ابزار خواهد شد. در این شرایط باید از شیرهای کنترل دبی بالابر که دارای ابزار( ضد جهش) است استفاده کرد. طرح جایگزین مداری است که جریان همیشه از شیر کنترل دبی گذر کند. این امر میله جبران کننده را همیشه فعال نگه داشته و از تغییرات ناگهانی فشار و بروز پدیده موج ضربه ای جلوگیری می کند.

سیال داخل سیلندر بالابر باید پیش از حرکت پیستون تحت فشار قرار گیرد، این کار به جریانی از سیال تحت فشار نیاز دارد. نیرو یا فشاری که برای راه اندازی حرکت سیلندر مورد نیاز است معمولاً از فشار لازم برای حین کار آن بیشتر است ( به خاطر اصطکاک ایستایی و اینرسی بار). لحظه ای که بار شروع به حرکت می کند مقاومت در برابر حرکت بالابر و فشار اعمالی بر پیستون به دلیل انبساط سیال کاهش یافته سبب شتاب ناگهانی می شود. البته در این میان مقداری ناپایداری که ناشی از عملکرد اولیه جبران کننده فشار است در شیر کنترل دبی رخ می دهد.

ممکن است بار بالابر تمایل به تغییر جهت داشته باشد. این تغییر جهت ممکن است ناشی از تمایل بار به سقوط باشد. در این حالت کنترل سرعت توسط سیستم کنترل دبی در ورودی ممکن نیست برای حل این مشکل باید فشار پس زنی مناسبی، توسط یک شیر تعادلی یا شیر مرکزی، در خط منتهی به تانک اعمال کرد، که البته این امر به معنای افزایش فشار سیستم است.

کنترل در ورودی، کنترل بسیار دقیقی را تأمین می کند که این امر به دلیل مهار بار با حرکت عملگر است. در این نوع مدار، اگر از پمپ جا به جایی ثابتی در محدوده وسیعی از سرعتهای پیستون استفاده شود، در صد بزرگی از جریان سیال از شیر اطمینان عبور می کند که نتیجه آن ایجاد یک سیستم به اصطلاح (گرم ) است.

ادامه مطالب در بالابر آسیا برج - http://asiabalabar.com

شیر کنترل پایلوت دار بالابر و آسانسور هیدرولیکی

انواع شیر در سامانه های هیدرولیک بالابر:

سامانه بالابر هیدرولیک با سایر سامانه های هیدرولیک صنعتی دارای تفاوت های عمده ای در اجزای تشکیل دهنده هستند. اگر چه ماهیت اصلی تمام سامانه های هیدرولیک با هم تفاوت خاصی ندارند. در تمامی بالابر های هیدرولیکی، شیر هیدرولیک وظیفه اصلی کنترل عملگرهای مختلف را بر عهده دارد و اصولا نقش بسیار با اهمیتی را ایفا میکند. به طور معمول شیرهای مورد استفاده در یک بالابر هیدرولیکی به شرح ذیل تقسیم بندی میشوند:

شیرهای کنترل جریان

شیرهای کنترل فشار 

شیرهای کنترل جریان شیرهایی هستند که شدت جریان را کنترل و آن را یا محدود کرده و یا به طور کلی قطع مینماید. شیرهای کنترل جریان در آسانسور هیدرولیک به شرح ذیل میباشد:

شیرهای کنترل حرکت:

نگاه دقیق تری به شیرهای کنترل حرکت پایلوت دار بالابر های هیدرولیکی می اندازیم. مسیر اصلی توسط یک فنر باز نگه داشته میشود تا جریان روغن به مخزن هدایت شود. سلنوئید نشان داده شده دوکاره بوده و مسیر شیر سوززنی پایلوت (کمکی) را در حالت عادی به مخزن و در حالت تحریک شده به خروجی پمپ متصل میکند. در واقع شیر سلنوئیدی پایلوت، به صورت نرمال باز بوده و با تنظیم دقیق فشار پورت های کمکی یا پایلوت، جریان را در بالابر صنعتی کنترل میکند. به هر حال برای بررسی سیستم مورد نظر ما شیر پایلوت سلنوئیدی دو حالته یا دوکاره مناسب تر خواهد بود. در ادامه به بررسی عملکرد این نوع شیرها می پردازیم.

افزایش شتاب:

در آسانسور یا بالابر هیدرولیکی وقتی سلنوئید تحریک میشود جریان پایلوت به مخزن قطع میشود، بنا براین تمام جریان به سوپاپ اصلی منتهی میشود. فشار در بالای سوپاپ اصلی با فشار خروجی پمپ برابر خواهد بود.

سوپاپ در اثر فشار جریان اصلی به جلو حرکت کرده و این جلو آمدن جریان را دچار افت فشار خواهد کرد. چون در گذر جریان از سطح حلقوی حول سوپاپ افت فشار رخ می دهد، آن قسمت از سوپاپ که به سمت اریفیس حرکت میکند تحت تاثیر فشار مخزن خواهد بود. فشار خروجی پمپ بالابر هیدرولیکی فقط در سمت دایروی سوپاپ در خروجی اصلی اثر می کند.

واضح است که فشار پمپ در بالای سوپاپ نسبت به پایین آن به سطح بیشتری وارد میگردد چرا که بیشتر مساحت زیر سوپاپ تحت تاثیر فشار مخزن میباشد. از این رو فشار پایلوت وارد شده به بالای سوپاپ بر فشار کمتر پایین سوپاپ و نیروی فنر غلبه کرده و سوپاپ را به پایین حرکت می دهدو مسیر جریان به مخزن را می بندد. سرعت بسته شدن شیر به میزان جریان گذرنده از رگولاتور سوزنی اریفیس پایلوت بستگی دارد. پس کنترل جریان پایلوت باعث افت فشار نیز خواهد شد. واضح است که سوپاپ اصلی با سرعت ثابتی مسیر جریان را نمی بندد. برای اینکه حرکت سوپاپ با سرعت ثابت باشد باید نیروهای وارده به دو سمت سوپاپ متعادل باشد. نکات زیر باعث می شود که سرعت بسته شدن نیز ثابت باشد:

1-در حین حرکت سوپاپ نیروی فنر ثابت نیست.

2-تا زمانی که شیر یک طرفه اصلی باز نشده است فشار خروجی پمپ بالابر هیدرولیکی در حال افزایش است. (پس از باز شدن شیر یک طرفه فشار پمپ تقریبا ثابت باقی می ماند و به وسیله بار روی جک متعادل می شود.)

به هر حال مهمترین مسئله شدت جریان افزاینده ورودی به جک از طریق شیر یک طرفه پس از بسته شده خروجی شیر کنترل است. این شدت جریان با شدت بسته شدن خروجی شیر کنترل تعیین می شود. اگر سرعت بسته شدن خروجی شیر کنترل بالابر های صنعتی ثابت باشد جریان ورودی به جک با نرخ ثابتی افزایش می یابد. با طراحی دقیق سوپاپ اصلی تا حدودی میتوان از تغییرات سرعت بسته شدن شیر کاست. یعنی شکل سوپاپ به صورتی طراحی گردد که با وجود سرعت متغیر حرکت، بسته شدن مقطعی خروجی با سرعت ثابتی انجام شود. انحنای استوانه سوپاپ به همین منظور طراحی شده است.

کاهش شتاب (باز شدن شیر):

برای کاهش سرعت آسانسور یا بالابر هیدرولیکی شیر سلنوئیدی پایلوت باز شده و جریان روغن به سمت بالای سوپاپ قطع میشود و به مخزن هدایت می شود. فشار روغن در پایین سوپاپ بر نیروی فنر غلبه کرده و سوپاپ به بالا حرکت میکند. در این حالت جریان اصلی روغن به مخزن هدایت می گردد. کاملا مشخص است برای کارکرد متقارن شیر یعنی یکسان بودن سرعت باز و بسته شدن شیر، باید میزان افت فشار شیر کنترل سوزنی جریان پایلوت در هنگام باز و بسته شدن برابر باشد. در هنگام تنظیم کنترلر شتاب، این امر به صورت تقریبی امکان پذیر خواهد بود چرا که فشار در محفظه بالایی و افت فشار در شیر کنترل سوزنی الزاما در شتاب گیری و کاهش سرعت برابر نخواهد بود.

منبع: بالابر و آسانسور هیدرولیکی آسیا برج- http://asiabalabar.com

تهران، کیلومتر ده جاده قدیم کرج، اتوبان آزادگان، احمدآباد مستوفی، بلوار شهید ابوالقاسم، میدان کوچکزاده، انتهای خیابان سیزده آبان غربی، پلاک 22

021-22064967 

شیر کنترل حرکت سوپاپ دار بالابر

در شیرهای کنترل پایلوت حرکت رو به بالای انواع بالابر و آسانسور هیدرولیکی به وسیله این شیرها انجام میشود. برخی روابط لازم برای طراحی چنین شیرهایی را استخراج کردیم اما با اینکه ساختار چنین سیستمی نسبتا پیچیده است به جز در سرعت های پایین عملکرد خوبی ندارد. علت این ضعف آن است که جریان عبوری از شیر توسط دو پارامتر متغیر تعیین می شود:

-افت فشار جریان عبوری از شیر بین خروجی پمپ و مسیر برگشت مخزن

-ضریب تخلیه شیر که به افت فشار اصطکاکی و ویسکوزیته سیال وابسته است بستگی دارد.

در این مقاله عملکرد شیرهای سوپاپ دار در حرکت رو به پایین را بررسی می کنیم و روشهایی برای کاهش اثرات نامطلوب تغییرات فشار و ویسکوزیته در عملکرد سیستم کنترل را معرفی میکنیم.

همانطور که در مورد کنترل حرکت رو به بالا ذکر شد برای فشار پایلوت یک شیر کنترل سلنوئیدی دو کاره در نظر می گیریم.

باز یادآور می شویم که شیرهای واقعی از یک سلنوئید یک طرفه بهره می برند ولی برای مقصود آموزشی شیر کنترل دوکاره مناسب تر خواهد بود. واضح است که روابط این شیر مشابه روابطی است که برای شیر کنترل حرکت رو به بالا استخراج کردیم با این تفاوت که نیروی فنر وارده به سوپاپ اصلی این با در جهت مخالف وارد می شود یعنی به سمتی که شیر را ببندد.

شیر یکطرفه زمانی باز می شود که فشار خروجی پمپ به فشار داخل جک برسد. دقت کنید در هنگام شتاب گیری رو به بالا مقدار فشار کابین متفاوت خواهد بود چرا که پمپ باد فشار اضافی برای تامین نیروی لازم برای شتاب گرفتن نیزتولید کند. اما در حرکت رو به پایین کافی است که فشار داخل جک مقداری افت کند تا کابین رو به پایین شتاب بگیرد.

تغییرات عملکرد:

کارکرد تمام شیرهای کنترل به محدود کردن جریان توسط یک اریفیس وابسته است. بنابراین میتوان گفت که کارایی یک شیر اسپول دار مجهز به موتور برقی دارای تغییرات کنترلی نسبت به یک شیر کنترل پایلوت دار بیشتر است. علت آنکه فشار پایلوت شیرهای کنترل پایلوت دار خود در معرض تغییرات بوده و باعث تشدید در ضعف عملکرد می گردد. ولی به هر حال شیر کنترل بدون سیستم جبران ساز تغییرات عملکرد غیر قابل قبولی خواهد داشت و فقط در سرعت های پایین قابل استفاده خواهد بود. از تحلیل های ارائه شده مشخص است که مهمترین فاکتور در تعیین رفتار شیر، فشار ورودی به آن می باشد که خود به فشار داخل جک وابسته است.

کارایی سیستم آسانسور به ویسکوزیته روغن هیدرولیک وابسته است. ویسکوزیته عامل تعیین کننده افت فشار در لوله تغذیه و ضریب تخلیه شیر می باشد. همانطور که ذکر شد بدون طراحی مکانیزم هایی برای جبران اثرات افت فشار و ویسکوزیته عملکرد شیرهای کنترل آسانسور جز در سرعت های پایین قابل قبول نخواهد بود.

جبران فشار:

واضح است اگر بتوانیم سیستمی طراحی کنیم که فشار داخل شیر از فشار جک مستقل بوده و همیشه فشار ثابتی در داخل شیر وجود داشته باشد، بیشتر تغییرات عملکردی سیستم کنترل حذف می گردد. به عبارت دیگر بیشتر اجزای سیستم کنترل هیدرولیکی برای کار در فشار ثابت طراحی می گردند. این امر با بهره گیری از یک شیر کنترل محدود کننده با جریان متغیر در ورودی شیر کنترل اصلی ممکن می گردد. بحث خود را با بررسی بیشتر شیرهای پایلوت دار ادامه می دهیم. این بحث در مورد شیر های اسپول دار نیز صدق می کند. طرح جبران فشار شامل یک شیر اسپول دار تقویت شده به وسیله فنر می باشد. خروجی شیر طریق مسیر پایلوت به اسپول وارد می گردد. اسپول تحت فشار فنر است، فشار جک در جهت مخالف اسپول وارد می شود.

آنچه می خوانید:

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

تهران ، کیلومتر 10 جاده قدیم کرج ، اتوبان آزادگان ، احمدآباد مستوفی ، خیابان شهید ابوالقاسم ، خیابان صنوبر دوم جنوبی ، میدان فلسطین ، انتهای کوچه 13 آبان غربی ، پلاک 22

56716223(021)

[e-mail]

کنترل سرعت پیستون بالابر

در یک مدار ساده سیلندر بالابر، سه موقعیت برای استقرار شیر کنترل دبی نسبت به سیلندر وجود دارد: ورودی سیلندر، خروجی سیلندر و خط تخلیه.

کنترل در ورودی

در این حالت، پمپ بالابر باید دبی ای بیشتر از آنچه برای جلو راندن پیستون تحت سرعت انتخاب شده مورد نیاز است، تحویل دهد و روغن اضافی براساس تنظیم شیر اطمینان به تانک تخلیه می شود. در این حالت فشار مدار بیش از میزان مورد نیاز برای غلبه بر بار است که این امر به خاطر استفاده از سیر کنترل دبی است. همانگونه که قبلاً تاکید شد، افت فشار بالابر در شیر کنترل دبی در حدود bar10 است.

هنگام شروع به کار مدار به دلیل باز بودن میله جبران کننده فشار، پدیده موج ضربه ای به دلیل تغییر ناگهانی فشار پیش از کنترل دبی جریان بروز می کند.

در بسیاری از ماشینهای ابزار پدیده موج ضربه ای ابتدایی سبب فرو رفتن قطعه کار در ابزار خواهد شد. در این شرایط باید از شیرهای کنترل دبی بالابر که دارای ابزار( ضد جهش) است استفاده کرد. طرح جایگزین مداری است که جریان همیشه از شیر کنترل دبی گذر کند. این امر میله جبران کننده را همیشه فعال نگه داشته و از تغییرات ناگهانی فشار و بروز پدیده موج ضربه ای جلوگیری می کند.

سیال داخل سیلندر بالابر باید پیش از حرکت پیستون تحت فشار قرار گیرد، این کار به جریانی از سیال تحت فشار نیاز دارد. نیرو یا فشاری که برای راه اندازی حرکت سیلندر مورد نیاز است معمولاً از فشار لازم برای حین کار آن بیشتر است ( به خاطر اصطکاک ایستایی و اینرسی بار). لحظه ای که بار شروع به حرکت می کند مقاومت در برابر حرکت بالابر و فشار اعمالی بر پیستون به دلیل انبساط سیال کاهش یافته سبب شتاب ناگهانی می شود. البته در این میان مقداری ناپایداری که ناشی از عملکرد اولیه جبران کننده فشار است در شیر کنترل دبی رخ می دهد.

ممکن است بار بالابر تمایل به تغییر جهت داشته باشد. این تغییر جهت ممکن است ناشی از تمایل بار به سقوط باشد. در این حالت کنترل سرعت توسط سیستم کنترل دبی در ورودی ممکن نیست برای حل این مشکل باید فشار پس زنی مناسبی، توسط یک شیر تعادلی یا شیر مرکزی، در خط منتهی به تانک اعمال کرد، که البته این امر به معنای افزایش فشار سیستم است.

کنترل در ورودی، کنترل بسیار دقیقی را تأمین می کند که این امر به دلیل مهار بار با حرکت عملگر است. در این نوع مدار، اگر از پمپ جا به جایی ثابتی در محدوده وسیعی از سرعتهای پیستون استفاده شود، در صد بزرگی از جریان سیال از شیر اطمینان عبور می کند که نتیجه آن ایجاد یک سیستم به اصطلاح (گرم ) است.

کنترل در خروجی

در این حالت شیر کنترل دبی بالابر در مسیر خروجی قرار گرفته و دبی سیال تخلیه شده کنترل می شود. مشابه با حالت ( کنترل در ورودی ) باید روغن بیشتری را نسبت به آنچه که سیلندر نیاز دارد تأمین کند. فشار مدار باید بر مقاومت بار سیلندر و افت فشار در شیر کنترل دبی بالابر غلبه کند. به رغم اینکه شیر کنترل دبی در سمت سطح موثر پیستون قرار دارد فشاری کمتر از حالت قبل در انتهای سطح مقطع کامل پیستون( به خاطر اختلاف بین مساحتها) مورد نیاز است تا بر افت فشار ناشی از شیر کنترل دبی غلبه کند. این کار باعث افزایش کارایی شیر کنترل در هنگام باز شدن سیلندر می شود.

در ابتدای امر میله جبران کننده بالابر کاملاً باز است و تا پیش از حرکت پیستون به جلو، دبی کامل پمپ به داخل سیلندر جریان دارد. پس از حرکت، میله جبران کننده وارد عمل شده و دبی را به مقدار مطلوب محدود می کند. پیش از تنظیم شدن میله جبران کننده مانند حالت کنترل در ورودی پدیده موج ضربه ای رخ می دهد.

ادامه را در کنترل پیستون بالابر آسیا برج دنبال کنید. 

http://asiabalabar.com

سامانه ایمنی هیدرولیک بالابر

شیر کنترل فشار حد پایین/ سوئیچ شل شدن طناب های نیوز

در سیستم آسانسور و بالابر هیدرولیک با اتصال غیر مستقیم، اگر به علت اختلالات عملکردی خاصی میله جک از مجموعه کابل تعلیق جدا شود، کابین بالابر هیدرولیکی از حرکت به سمت پایین منع می شود. واضح است که این یک وضعیت خطرناک است، مخصوصا اگر پاراشوت به جای گاورنر با یک کابل ایمنی تحریک شود خطر بیشتری ایجاد می شود چرا که ممکن است کابل تعلیق شل شود.

طراحی سیستم ایمنی به عنوان یک الزام اولیه ایجاب می کند که ابزاری برای تشخیص شل شدن طناب تعلیق و ایمنی و قطع کامل سیستم هیدرولیک در این مواقع به سیستم اضافه گردد. در سیستم اتصال مستقیمی که جک در کنار چاه قرار دارد سر جک معمولا در بالای مخزن هیدرولیک قرار دارد. باز هم روشهایی برای توقف حرکت رو به پایین به علت تخلیه روغن از جک به مخزن تحت اثر نیروی جاذبه وجود دارد. در این مورد یک کلید فشار حد پایین برای قطع جریان روغن حاصل از نیروی جاذبه وارده به کابین بالابر و جلوگیری از حرکت به پایین در مدار قرار می گیرد.

سیستم ضد خزش

مهمترین مسئله در ارتباط با آسانسور و بالابر هیدرولیکی وجود یک سیستم ضد خزش است. در زمان توقف کابین آسانسور هیدرولیکی در طبقات امکان برگشت یا نشت روغن از جک به مخزن و نشت از اطراف اتصالات و آب بندی های جک وجود دارد. البته مورد دوم در سیستم های با طراحی و نگه داری مناسب کمتر مشاهده می شود. به علاوه اگر آسانسور در شرایط سخت کار کند دمای روغن بالا می رودو دچار انبساط حرارتی می گردد. با سرد شدن روغن، دوباره حجم روغن کاهش می یابد. هر دو این موارد منجر به افت کابین می گردد مخصوصا اگر مدت توقف کابین در یک طبقه زیادتر از حد معمول باشد، به همین منظور استاندارد الزاماتی را برای جلوگیری از این موضوغ پیشنهاد دلخواه است.

امروزه سیستم های ضد خزش به صورت جامع بر مبنای سیستم کنترل الکتریکی آسانسور کار می کنند، یعنی در صورت یک انحراف جزئی از موقعیت کابین آسانسور سیستم موقعیت را اصلاح می کند. زمانی که کابین به مقدار مشخصی به سمت پایین حرکت کرد، سیستم کنترل برای اصلاح موقعیت فعال می گردد. مسئله ساده به نظر من میرسد ولی مشکل اصلی در این زمان خطری است که برای مسافران در هنگام حرکت برگشتی کابین آسانسور هیدرولیکی یا بالابر ایجاد می شود. چرا که ممکن است برخی مسافران در این زمان در حال پیاده شدن یا سوار شدن باشند.

راهکارهای اصلاح خزش کابین آسانسور هیدرولیکی

با روش زیر این مشکلات تا حدودی کاهش می یابد:

-درهای کابین و طبقات با گذشت زمان کوتاهی از توقف (مثلا 2 دقیقه) بسته شود. (در صورتی که کسی سوار یا پیاده نشود)

-کابین با گذشت زمان خاصی (مثلا 15 دقیقه) از توقه در یکی از طبقات به پایین ترین طبقه اعزام گردد.

بازگشت کابین به پایین ترین طبقه دو هدف را دنبال می کند:

-اطمینان می دهد که حجم روغن هیدرولیک موجود در جک کاهش یافته و احتمال افت کابین در هنگام سرد شدن و انقباض روغن کمتر است.

-اطمینان می دهد که سطح میله جک مدت زمان طولانی در معرض هوای محیط و خطر خوردگی قرار نمی گیرد.

با اینکه سطح میله در هنگام خروج از سیلندر بالابر یا آسانسور حاوی فیلم نازکی از روغن است، با گذشت زمان این فیلم از بین رفته و سطح میله نمایان می گردد. نتیجه امر خوردگی سطح میله و کاهش کارایی میله و آب بند سر جک بوده و باعث افزایش نشت روغن و احتمال نشست نا مطلوب کابین می گردد.

مطمئنا ثبات موقعیت کابین آسانسور یا بالابر هیدرولیکی در طبقات در هنگام باز بودن درها امری حیاطی است. در تمامی انواع آسانسور ها تعمیرات و نگه داری، مسئله ای مهم است اما در اسانسور های هیدرولیکی مسئله یاد شده از اهمیت بیشتری برخوردار است. اگر یک آسانسور یا بالابر با وجود نشتی زیاد مثلا در آب بند سر جک به سرویس دهی ادامه دهد، قبل از باز و بسته شدن درها در طبقاتریا، کابین تا حد زیادی افت می کند. بازگشت دوباره کابین به بالا باعث هدر رفتن میزان زیادی انرژی می کند. ممکن است که سیستم کنترل برای شروع عمل اصلاح سطح کابین آسانسور در طبقه اجازه اندکی از افت مثلا 50 یا 75 میلیمتر از سطح طبقه را در مقایسه با حالتی که کابین آسانسور هیدرولیکی در ارتفاع دقیق قرار دارد را بدهد. پس از گذشت زمان کوتاهی درها بسته می شود. زمانی که کابین آسانسور هیدرولیکی فرا خوانده می شود، اگر دقیقا در سطح طبقه نباشد، سیستم کنترل قبل از باز کردن درها کابین را به سطح طبقه می رساند. این امر موجب تاخیر کوتاهی در باز کردن در می شود، اما این تاخیر به اندازه زمانی که کابین در طبقات دیگر قرار دارد نیست.

مطالب بیشتر در : 

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

ذخیره سازی و انتقال سیالات

بالابر و ذخیره سازی و انتقال سیالات 

ذخیره سازی

سیالات هیدرولیکی باید در اتاقی تمیز و با تهویه مناسب طبق استانداردهای ایمنی نگهداری شوند. با این وجود اگر ذخیره سازی در محوطة آزاد در بشکه های سر بسته اجتناب ناپذیر باشد، موارد احتیاطی زیر باید مورد توجه قرار گیرند:

بشکه ها باید توسط طوق با بسته بندیهای چوبی دور زمین و به پهلو نگهداری شوند تا از زنگ زدن سطوح زیرین جلوگیری شود. بشکه ها را نباید مستقیماً بر سطوح آجری که خورندة فلزات هستند، روی هم چید.

در صورتی که به هر دلیل لازم باشد بشکه ها به صورت عمودی نگهداری شوند باید آنها را سر پایین (به صورتی که در آنها پایین قرارگیرد) گذاشت. در صورتی که این امر امکانپذیر نباشد، برای جلوگیری از جمع شدن آب باران در اطراف در بشکه ها و نفوذ آن از در به داخل بشکه، بشکه ها را مایل نگه می دارند، زیرا آلودگی با آب برای هر نوع روغنی نامطلوب است. البته در صورتی که سر بشکه کاملاً سالم باشد، ورود آب به آن ممکن نیست. بشکه ای که در هوای آزاد قرار دارد، در طول روز گرم شده، در شب مجدداً سرد می شود. این امر به انقباض و انبساط بشکه می انجامد و باعث می شود که هوای موجود در فضای بالایی سطح روغن در روز در فشار بالاتری نسبت به فشار اتمسفر و در شب در خلاء نسبی قرار گیرد. این تغییرات فشار ممکن است به قدری زیاد باشد که موجب عملی شبیه تنفس در بشکه شود که در آن در طول روز هوا از بشکه با فشار خارج شده و در طول شب به داخل آن کشیده می شود. بنابراین اگر در اطراف بشکه ها آب جمع شده باشد، ممکن است مقداری از آن به داخل بشکه کشیده شود و به مرور زمان مقدار قابل توجهی آب در بشکه جمع می شود.

زمانی که حجم زیادی روغن ذخیره می شود، احتمال دارد که آب چگالیده با غبار هوا مخلوط شده و لایه ای از رسوبات لجن مانند را در ته مخزن ایجاد کند. بنابراین توصیه می شود که ته تانکهای ذخیره به صورت شیب دار یا بشقابی ساخته شده و شیری برای تخلیة این رسوبات در نظر گرفته شود. در صورت امکان باید یک برنامه پاکیزه سازی مداوم برای این مخازن تنظیم کرد.

بازدید منظم از کلیه مخازن لازم است. در هنگام بازدید باید مخزن را از نظر نشتی بررسی کرده و از تمیز و خوانا بودن نشانهای شناساییی مطمئن شد.

 

انتقال

برای باز کردن در بشکه ها نباید سوراخ بزرگی در آنها ایجاد کرد یا اینکه یک انتهای آن را کاملاً برداشت زیرا در این صورت حتی با پوشانیدن سوراخ، احتمال آلودگی افزایش می یابد. همچنین فرو بردن ظرف در سیال نیز مجاز نیست زیرا با این عمل نه تنها احتمال ورود آلاینده ها به سیال افزایش می یابد بلکه ممکن است سطح خارجی ظرف نیز آلوده باشد.

بشکه ها باید به پهلو بر روی چارچوبهایی از جنس چوب با ارتفاع مناسب قرار گیرند و سیال توسط شیر از زیر بشکه تخلیه شود و ظرفی نیز برای چکیدن سیال در زیر شیر قرارداده شود. برای تخلیة بشکه ها در وضعیت ایستاده از پمپ استفاده می شود. در این حالت مجرای ورودی پمپ از طریق سوراخ بشکه وارد سیال می شود.

ظروف و قیفهایی که برای انتقال سیال هیدرولیکی استفاده می شوند باید کاملاً تمیز بوده و هریک برای هدف مشخصی استفاده شوند.این ظروف را باید به طور مرتب با پارافین یا حلالهای مناسب شسته و با پارچه هایی غیر از پارچه کهنه و مندرس خشک کرد. برای خشک کردن ظروف نباید از پارچه های کتانی یا پشمی استفاده کرد زیرا تارها و رشته های آنها وارد سیستم هیدرولیک می شوند.

مطالعه بیشتر در: 

بالابر و انتقال سیالات آسیا برج- http://asiabalabar.com

ذخیره سازی و انتقال سیالات

بالابر و ذخیره سازی و انتقال سیالات 

ذخیره سازی

سیالات هیدرولیکی باید در اتاقی تمیز و با تهویه مناسب طبق استانداردهای ایمنی نگهداری شوند. با این وجود اگر ذخیره سازی در محوطة آزاد در بشکه های سر بسته اجتناب ناپذیر باشد، موارد احتیاطی زیر باید مورد توجه قرار گیرند:

بشکه ها باید توسط طوق با بسته بندیهای چوبی دور زمین و به پهلو نگهداری شوند تا از زنگ زدن سطوح زیرین جلوگیری شود. بشکه ها را نباید مستقیماً بر سطوح آجری که خورندة فلزات هستند، روی هم چید.

در صورتی که به هر دلیل لازم باشد بشکه ها به صورت عمودی نگهداری شوند باید آنها را سر پایین (به صورتی که در آنها پایین قرارگیرد) گذاشت. در صورتی که این امر امکانپذیر نباشد، برای جلوگیری از جمع شدن آب باران در اطراف در بشکه ها و نفوذ آن از در به داخل بشکه، بشکه ها را مایل نگه می دارند، زیرا آلودگی با آب برای هر نوع روغنی نامطلوب است. البته در صورتی که سر بشکه کاملاً سالم باشد، ورود آب به آن ممکن نیست. بشکه ای که در هوای آزاد قرار دارد، در طول روز گرم شده، در شب مجدداً سرد می شود. این امر به انقباض و انبساط بشکه می انجامد و باعث می شود که هوای موجود در فضای بالایی سطح روغن در روز در فشار بالاتری نسبت به فشار اتمسفر و در شب در خلاء نسبی قرار گیرد. این تغییرات فشار ممکن است به قدری زیاد باشد که موجب عملی شبیه تنفس در بشکه شود که در آن در طول روز هوا از بشکه با فشار خارج شده و در طول شب به داخل آن کشیده می شود. بنابراین اگر در اطراف بشکه ها آب جمع شده باشد، ممکن است مقداری از آن به داخل بشکه کشیده شود و به مرور زمان مقدار قابل توجهی آب در بشکه جمع می شود.

زمانی که حجم زیادی روغن ذخیره می شود، احتمال دارد که آب چگالیده با غبار هوا مخلوط شده و لایه ای از رسوبات لجن مانند را در ته مخزن ایجاد کند. بنابراین توصیه می شود که ته تانکهای ذخیره به صورت شیب دار یا بشقابی ساخته شده و شیری برای تخلیة این رسوبات در نظر گرفته شود. در صورت امکان باید یک برنامه پاکیزه سازی مداوم برای این مخازن تنظیم کرد.

بازدید منظم از کلیه مخازن لازم است. در هنگام بازدید باید مخزن را از نظر نشتی بررسی کرده و از تمیز و خوانا بودن نشانهای شناساییی مطمئن شد.

 

انتقال

برای باز کردن در بشکه ها نباید سوراخ بزرگی در آنها ایجاد کرد یا اینکه یک انتهای آن را کاملاً برداشت زیرا در این صورت حتی با پوشانیدن سوراخ، احتمال آلودگی افزایش می یابد. همچنین فرو بردن ظرف در سیال نیز مجاز نیست زیرا با این عمل نه تنها احتمال ورود آلاینده ها به سیال افزایش می یابد بلکه ممکن است سطح خارجی ظرف نیز آلوده باشد.

بشکه ها باید به پهلو بر روی چارچوبهایی از جنس چوب با ارتفاع مناسب قرار گیرند و سیال توسط شیر از زیر بشکه تخلیه شود و ظرفی نیز برای چکیدن سیال در زیر شیر قرارداده شود. برای تخلیة بشکه ها در وضعیت ایستاده از پمپ استفاده می شود. در این حالت مجرای ورودی پمپ از طریق سوراخ بشکه وارد سیال می شود.

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

مبانی هیدرولیک بالابر

مبانی هیدرولیک بالابر

امروز انتقال و کنترل توان توسط سیال تحت فشار به صورت روز افزونی در تمام شاخه های صنعت در حال گسترش است. سیستمهای سیال تحت فشار به دو دسته اصلی پنوماتیکی و هیدرولیکی تقسیم می شوند. در سیستمهای پنوماتیکی از هوای فشرده و در سیستمهای هیدرولیکی از روغن یا سایر مایعات به عنوان سیال استفاده می شود. عبارت توان سیال کلمه ای است که هر دو مبحث هیدرولیک و پنوماتیک را پوشش می دهد. سیستمهای پنوماتیکی معمولا در جایی استفاده می شوند که دامنه نیرو ها حداکثر به 10 کیلو نیوتون برسد و سرعت سیکل بالا باشد. زمانی که به نیروی زیاد، کنترل دقیق سرعت و توان بالا نیاز باشد از سیستمهای هیدرولیکی استفاده می شود. مبحث سیستم های هیدرولیکی محدوده ای از جک اتومبیل گرفته تا تختهای بیمارستانی و از اعمال نیروهای چند هزار تنی تا رباتهایی که با دقت میکرومتر کار می کنند را در بر می گیرد.

 

خواص سیالات بالابر

سیال (مایع یا گاز) ماده ای است که در آن مولکولها آزادانه حرکت می کنند. گاز سیالی است که تا پر کردن همه فضای قابل دسترس اطراف خود منبسط می شود. چگالی گاز کاملا به دما و فشار آن بستگی دارد. مایع سیالی است که تحت اثر جاذبه جریان می یابد تا شکل ظرف را به خود گیرد و انرژی پتانسیل آن به پایین ترین سطح ممکن برسد. چگالی مایع به آرامی با تغییرات دما و فشار تغییر می کند.

 

واحد ها

در محاسبات مهندسی از سیستم های واحد متفاوتی استفاده می شود. سه سیستم متداول عبارتند از:

1-سیستم متریک که بر مبنای متر (m) کیلو گرم (kg) و ثانیه (s) است.

2-سیستم انگلیسی که از واحد های اصلی فوت (ft)، پوند (lbf) و ثانیه (s) استفاده می کند.

3-سیستم si که واحد های اصلی آن متر (m)، نیوتون (N) و ثانیه (s) هستند.

منبع: هیدرولیک بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

 

شیرهای کنترل دبی بالابر چیست؟

این شیرها برای تنظیم دبی سیال عبوری از عملگرها و در نتیجه کنترل سرعت بالابر به کار می روند. در ساده ترین حالت این امر با تغییر دادن سطح یک اریفیس محقق می شود. مشخصات اریفیس نقش اصلی را در طراحی ابزار آلات کنترل هیدرولیکی بازی می کند. جریان عبوری از اریفیس کنترل معمولاً مغشوش فرض می شود با توجه به این امر دبی سیال را می توان چنین محاسبه کرد q دبی جریان ، x     سطح اریفیس، sp     افت فشار ناشی از از اریفیس و k ثابتی است که مقادیر مختلفی را نظیر مشخصات اریفیس، ویسکوزیته سیال و عدد رینولدز شامل می شود. اساس کار اریفیس کاهش ناگهانی سطح مقطع سیال است که این کاهش می تواند ثابت باشد، ولی معمولاً متغیر است. در حالت ایده آل طول اریفیس صفر و لبه های آن تیز فرض می شود. همچنین فرض می شود که اریفیس نسبت به تغییرات دمای سیال ( یعنی ویسکوزیته) حساس نیست.

دبی جریان عبوری از اریفیس متناسب با مجذور افت فشار تغییر کرده و نسبت به تغییرات ویسکوزیته حساس است. اگر افت فشار و دمای سیال بالابر به طور منطقی ثابت تغییرات جزیی فشار قابل قبول باشند از این نوع اریفیس می توان برای کنترل دبی جریان بالابر استفاده کرد.

وقتی که کنترل دقیق سرعت بالابر تحت تغییرات وضعیت بار مورد نیاز باشد، لازم است که افت فشار در طول اریفیس ثابت نگه داشته شود. رابطه بین جریان و موقعیت ابزار تنظیم کننده می تواند خطی، لگاریتی یا مطابق با یک منحنی خاص باشد. استفاده از یک شیر یکطرفه همراه با شیر کنترل دبی باعث ایجاد جریان تنظیم شده ای در یک جهت و جریان آزاد در جهت عکس می شود.

سه نوع خاص از شیرهای کنترل دبی بالابر عبارتند از:

1-      شیرهای شتاب گیر 

2-      شیرهای جبران دما یا ویسکوزیته 

3-      شیرهای جبران فشار 

شیرهای شتاب گیر

این گونه شیرها ، شیرهای خفگی اند که در آنها گلوگاه توسط یک غلتک و یا اهرم کنترل می شود. این شیرها می توانند در حالت عادی باز یا در حالت عادی بسته باشند تا جریان و به تبع آن شتاب دهندگی و شتاب گیری قابل کنترل باشند. به این نوع شیرها ، شیر یکطرفه و شیر خفگی ثانویه را هم می توان اضافه کرد که اولی برای جریان آزاد معکوس و دومی برای تأمین حداقل جریان هنگام بسته بودن گلوگاه اصلی به کار می رود.

مطالعه بیشتر:

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com