طراحی سیستم ایمنی به عنوان یک الزام اولیه ایجاب می کند که ابزاری برای تشخیص شل شدن طناب تعلیق و ایمنی و قطع کامل سیستم هیدرولیک در این مواقع به سیستم اضافه گردد. در سیستم اتصال مستقیمی که جک در کنار چاه قرار دارد سر جک معمولا در بالای مخزن هیدرولیک قرار دارد. باز هم روشهایی برای توقف حرکت رو به پایین به علت تخلیه روغن از جک به مخزن تحت اثر نیروی جاذبه وجود دارد. در این مورد یک کلید فشار حد پایین برای قطع جریان روغن حاصل از نیروی جاذبه وارده به کابین بالابر و جلوگیری از حرکت به پایین در مدار قرار می گیرد.
سیستم ضد خزش
مهمترین مسئله در ارتباط با آسانسور هیدرولیکی وجود یک سیستم ضد خزش است. در زمان توقف کابین آسانسور هیدرولیکی در طبقات امکان برگشت یا نشت روغن از جک به مخزن و نشت از اطراف اتصالات و آب بندی های جک وجود دارد. البته مورد دوم در سیستم های با طراحی و نگه داری مناسب کمتر مشاهده می شود. به علاوه اگر آسانسور در شرایط سخت کار کند دمای روغن بالا می رودو دچار انبساط حرارتی می گردد. با سرد شدن روغن، دوباره حجم روغن کاهش می یابد. هر دو این موارد منجر به افت کابین می گردد مخصوصا اگر مدت توقف کابین در یک طبقه زیادتر از حد معمول باشد، به همین منظور استاندارد الزاماتی را برای جلوگیری از این موضوغ پیشنهاد دلخواه است.
امروزه سیستم های ضد خزش به صورت جامع بر مبنای سیستم کنترل الکتریکی آسانسور کار می کنند، یعنی در صورت یک انحراف جزئی از موقعیت کابین آسانسور سیستم موقعیت را اصلاح می کند. زمانی که کابین به مقدار مشخصی به سمت پایین حرکت کرد، سیستم کنترل برای اصلاح موقعیت فعال می گردد. مسئله ساده به نظر من میرسد ولی مشکل اصلی در این زمان خطری است که برای مسافران در هنگام حرکت برگشتی کابین آسانسور هیدرولیکی یا بالابر ایجاد می شود. چرا که ممکن است برخی مسافران در این زمان در حال پیاده شدن یا سوار شدن باشند.
راهکارهای اصلاح خزش کابین آسانسور هیدرولیکی
با روش زیر این مشکلات تا حدودی کاهش می یابد:
-درهای کابین و طبقات با گذشت زمان کوتاهی از توقف (مثلا 2 دقیقه) بسته شود. (در صورتی که کسی سوار یا پیاده نشود)
-کابین با گذشت زمان خاصی (مثلا 15 دقیقه) از توقه در یکی از طبقات به پایین ترین طبقه اعزام گردد.
بازگشت کابین به پایین ترین طبقه دو هدف را دنبال می کند:
-اطمینان می دهد که حجم روغن هیدرولیک موجود در جک کاهش یافته و احتمال افت کابین در هنگام سرد شدن و انقباض روغن کمتر است.
-اطمینان می دهد که سطح میله جک مدت زمان طولانی در معرض هوای محیط و خطر خوردگی قرار نمی گیرد.
با اینکه سطح میله در هنگام خروج از سیلندر بالابر یا آسانسور حاوی فیلم نازکی از روغن است، با گذشت زمان این فیلم از بین رفته و سطح میله نمایان می گردد. نتیجه امر خوردگی سطح میله و کاهش کارایی میله و آب بند سر جک بوده و باعث افزایش نشت روغن و احتمال نشست نا مطلوب کابین می گردد.
مطمئنا ثبات موقعیت کابین آسانسور یا بالابر هیدرولیکی در طبقات در هنگام باز بودن درها امری حیاطی است. در تمامی انواع آسانسور ها تعمیرات و نگه داری، مسئله ای مهم است اما در اسانسور های هیدرولیکی مسئله یاد شده از اهمیت بیشتری برخوردار است. اگر یک آسانسور یا بالابر با وجود نشتی زیاد مثلا در آب بند سر جک به سرویس دهی ادامه دهد، قبل از باز و بسته شدن درها در طبقاتریا، کابین تا حد زیادی افت می کند. بازگشت دوباره کابین به بالا باعث هدر رفتن میزان زیادی انرژی می کند. ممکن است که سیستم کنترل برای شروع عمل اصلاح سطح کابین آسانسور در طبقه اجازه اندکی از افت مثلا 50 یا 75 میلیمتر از سطح طبقه را در مقایسه با حالتی که کابین آسانسور هیدرولیکی در ارتفاع دقیق قرار دارد را بدهد. پس از گذشت زمان کوتاهی درها بسته می شود. زمانی که کابین آسانسور هیدرولیکی فرا خوانده می شود، اگر دقیقا در سطح طبقه نباشد، سیستم کنترل قبل از باز کردن درها کابین را به سطح طبقه می رساند. این امر موجب تاخیر کوتاهی در باز کردن در می شود، اما این تاخیر به اندازه زمانی که کابین در طبقات دیگر قرار دارد نیست.
اگر سرعت افت کابین به حدی باشد که قبل از بسته شدن در، کابین به حدی پایین برود که سیستم باید ارتفاع آن را اصلاح نماید، سیستم بدون توجه به باز بودن یا بسته بودن در ها کابین را به سطح طبقه باز گرداند. اصلاح ارتفاع کابین هنگام باز بودن در ها با محدودیت سرعت 0.3 m/s بر طبق EN 81-2 و 0.125 M/S بر طبق ASME/ANSI A17-1مجاز است. پس از گذشت زمان بیشتر (حداکثر 15 دقیقه) کابین آسانسور هیدرولیکی به پایین ترین طبقه بر می گردد و با درهای بسته متوقف می گردد. در صورت فراخوان مجدد، سیستم اصلاح موقعیت هر زمانی که کابین از حد تنظیم شده افت کند ارتفاع را اصلاح می کند.
بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com
