شیرهای کنترل دبی بالابر چیست؟

این شیرها برای تنظیم دبی سیال عبوری از عملگرها و در نتیجه کنترل سرعت بالابر به کار می روند. در ساده ترین حالت این امر با تغییر دادن سطح یک اریفیس محقق می شود. مشخصات اریفیس نقش اصلی را در طراحی ابزار آلات کنترل هیدرولیکی بازی می کند. جریان عبوری از اریفیس کنترل معمولاً مغشوش فرض می شود با توجه به این امر دبی سیال را می توان چنین محاسبه کرد q دبی جریان ، x     سطح اریفیس، sp     افت فشار ناشی از از اریفیس و k ثابتی است که مقادیر مختلفی را نظیر مشخصات اریفیس، ویسکوزیته سیال و عدد رینولدز شامل می شود. اساس کار اریفیس کاهش ناگهانی سطح مقطع سیال است که این کاهش می تواند ثابت باشد، ولی معمولاً متغیر است. در حالت ایده آل طول اریفیس صفر و لبه های آن تیز فرض می شود. همچنین فرض می شود که اریفیس نسبت به تغییرات دمای سیال ( یعنی ویسکوزیته) حساس نیست.

دبی جریان عبوری از اریفیس متناسب با مجذور افت فشار تغییر کرده و نسبت به تغییرات ویسکوزیته حساس است. اگر افت فشار و دمای سیال بالابر به طور منطقی ثابت تغییرات جزیی فشار قابل قبول باشند از این نوع اریفیس می توان برای کنترل دبی جریان بالابر استفاده کرد.

وقتی که کنترل دقیق سرعت بالابر تحت تغییرات وضعیت بار مورد نیاز باشد، لازم است که افت فشار در طول اریفیس ثابت نگه داشته شود. رابطه بین جریان و موقعیت ابزار تنظیم کننده می تواند خطی، لگاریتی یا مطابق با یک منحنی خاص باشد. استفاده از یک شیر یکطرفه همراه با شیر کنترل دبی باعث ایجاد جریان تنظیم شده ای در یک جهت و جریان آزاد در جهت عکس می شود.

سه نوع خاص از شیرهای کنترل دبی بالابر عبارتند از:

1-      شیرهای شتاب گیر 

2-      شیرهای جبران دما یا ویسکوزیته 

3-      شیرهای جبران فشار 

شیرهای شتاب گیر

این گونه شیرها ، شیرهای خفگی اند که در آنها گلوگاه توسط یک غلتک و یا اهرم کنترل می شود. این شیرها می توانند در حالت عادی باز یا در حالت عادی بسته باشند تا جریان و به تبع آن شتاب دهندگی و شتاب گیری قابل کنترل باشند. به این نوع شیرها ، شیر یکطرفه و شیر خفگی ثانویه را هم می توان اضافه کرد که اولی برای جریان آزاد معکوس و دومی برای تأمین حداقل جریان هنگام بسته بودن گلوگاه اصلی به کار می رود.

مطالعه بیشتر:

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

انواع پمپ های هیدرولیک بالابر

برای ایجاد جریان سیال در هر سیستم بالابر هیدرولیکی از پمپ استفاده می شود. پمپ در اصل فشار سازی نمیکند بلکه بر نیروی مقاومت سیال مدار غلبه می کند. به طور کلی پمپ ها به دو دسته اصلی جابجایی مثبت و غیر مثبت تقسیم می شوند.

پمپ های دورانی

-انواع دنده ای: اجزای پمپ کننده در این نوع پمپ ها به شکل چرخ دنده اند. میزان جابجایی پمپ بالابر به پهنای سطوح چرخ دنده بستگی دارد.

پمپهای دنده بیرونی: ساختمان این پمپ ها از یک یا چند جفت چرخ دنده با درگیری بیرونی تشکیل شده است. دنده ها در این نوع پمپ ها به نحوی قرار می گیرند که لقی نا چیزی بین سر دنده ها و پوسته وجود داشته باشد. صفحات جانبی پمپ بالابر هیدرولیکی که توسط فشار یا فنر بار گذاری شده اند سطوح دنده ها را آب بندی می کنند.

پمپ های با چرخ دنده ساده معمولا در فشار های تا 210 بار استفاده می شوند. این چرخ دنده ها در فشار های بالا صدای زیادی ایجاد می کنند. میزان سر و صدا را می توان با استفاده از چرخ دنده های مار پیچ کاهش داد اما در این چرخ دنده ها بدلیل مشکلات آب بندی بازده حجمی کاهش می یابد که به تبع آن ماکزیمم فشار کاری نیز افت می کند. در بالابر های صنعتی برای بعضی از اندازه های ویژه دندانه ها می توان با ایجاد تغییراتی در بدنه و سایر اجزای پمپ به جابجایی های متفاوتی دست یافت. در محدوده ای از این تغییرات تعدادی از این اجزا مانند درپوش های انتهایی، یاتاقانها، آب بندها و ... مشترک خواهد بود. پمپهای دنده بیرونی که هم اکنون استفاده می شوند جابجایی بین 2/0 تا 400 سانتی متر مکعب در هر دور دارند و سرعت آنها بین 500 تا 6000 دور بر دقیقه متغیر است. این مقادیر را در طراحی های ویژه می توان افزایش داد. بازده کلی پمپ بالابر به تلرانس ساخت و جزئیات طرح بستگی دارد. در برخی از مدلها بازده حتی از %90 تجاوز می کند و فشار کاری ماکزیمم به 300 بار می رسد.

-پمپ دنده درونی با آب بند هلالی: در این نوع پمپ ها دنده درونی توسط یک چرخ دنده بیرونی رانده می شود. مراکز دوران دو چرخ دنده بر هم منطبق نیستند. یک قطعه هلالی شکل ثابت که بین ورودی و خروجی پمپ قرار گرفته است، مانند آب بند عمل می کند. در حین چرخش، زمانی که دنده ها از درگیری خارج می شوند ناحیه مکش شکل می گیرد. از آنجا که این ناحیه روی چندین دندانه گسترش می یابد سرعت جریان و به تبع آن سر و صدا بسیار کمتر از پمپ های دنده ای بیرونی است. تخلیه پمپ نیز که ناشی از درگیری دنده هاست در اثر گسترش ناحیه فشار بر روی دندانه ها پدید می آید. بدین ترتیب طول ناحیه فشار و مکش در یک پمپ دنده ای درونی تقریبا سه برابر نمونه مشابه آن با دنده بیرونی است.

پمپ های دنده درونی با آب بند هلالی بالابر های هیدرولیکی در محدوده فشاری 100 بار و دبی 200 لیتر بر دقیقه موجودند. با ترکیب دو یا چند پمپ دنده درونی به صورت سری می توان به فشار کاری بالاتری دست یافت. پمپ های دنده درونی کم سر و صدا ترین نوع پمپ ها هستند.

پمپ های ژیروتوری (چرخگرد): محفظه رانش این نوع پمپ ها از یک دنده درونی و یک دنده بیرونی درگیر با هم تشکیل شده است. تعداد دنده های چرخ دنده، دنده بیرونی یکی کمتر از تعداد دندانه های چرخ دنده درونی است و مراکز دو چرخ دنده به اندازه تقریبی نصف عمق یک دندانه با هم فاصله دارند. در این پمپ ها مانند پمپهای دنده درونی، پدیده مکش بر روی چندین دندانه رخ می دهد که این امر از سر و صدای کار پمپ نسبت به پمپ های دنده بیرونی می کاهد. پمپ های ژیروتوری در برابر آلودگی سیال مقاوم اند.

در این نوع پمپ ها نیز مانند پمپ های دنده ای بالابر می توان با استفاده از اجزای با پهنا های متفاوت، ظرفیتهای مختلفی را برای یک اندازه پمپ ایجاد کرد. این اجزا می توانند در رینگ خارج از مرکز قرار گیرند، که این امر ماشینکاری پوسته پمپ را تسهیل می کند. این رینگ معمولا به پوسته پمپ ثابت می شود ولی می توان به رینگ اجازه داد که تا 180 درجه دوران کند. این امر موجب عکس شدن خارج از مرکزی می شود. بدین ترتیب در هر دو حالت چرخش ساعتگرد و پاد ساعتگرد جهت جریان یکسان است.

-پمپ های پره ای: ساختمان این پمپ ها از یک روتور شکاف دار ساخته شده است که پره های پمپ بالابر صنعتی در آنها جای گرفته است. این پره ها قادر به لغزش در جهت شعاعی به طرف داخل یا خارج اند. مجموعه روتور به صورت خارج از مرکز در یک پوسته حلقوی مونتاژ می شود. سطوح انتهایی توسط صفحاتی آب بندی می شود. با چرخش روتور حجم سیال محبوس بین پره ها و پوسته حلقوی (رینگ) تغییر می کند. پره ها در اثر نیروی گریز از مرکز به طرف رینگ رانده می شوند. این نیرو با فشار روغن به زیر سطح زیرین پره ها تقویت و باعث بهبود آب بندی بین پره ها می شود. کمترین سرعت کاری پمپ های گریز از مرکز 600 rev/min  است.

ادامه:

بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

ترمز و شیرهای ایمنی

جلوگیری از افزایش بیش از حد سرعت در سامانه با اتصال مستقیم

 

به گونه ای می توان گفت آسانسور هیدرولیکی یک بالابر ساده است که در هنگام حرکت رو به بالا جریان انرژی به سمت سیستم است، یعنی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین خالی است سیستم هیدرولیکی یک آسانسور در پایین ترین نقطه مسیر در مقایسه با همین سیستم در زمانی که آسانسور در طبقات بالا قرار دارد سطح انرژی کمتری دارد.

 

این شرایط برعکس سیستم های کششی است. به علت وجود جرم متعادل کننده کادر وزنه یک کابین خالی بالابر در پایین ترین نقطه نسبت به کابین خالی بالابر در طبقات سطح انرژی بیشتری دارد. از این رو در صورت رها شدن یک آسانسور هیدرولیکی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین بالابر خالی است پایین آمده و بر روی بافر ها می نشیند ولی اگر کابین خالی آسانسور کششی رها شود با سرعت سقوط آزاد به سمت بالا حرکت می کند. برای اینکه سرعت آسانسور هیدرولیکی افزایش پیدا کند، موتور و پمپ باید جریان روغن بیشتری تولید کرده و به درون جک بفرستند. از آنجا که پمپ و موتور معمولا طوری انتخاب می شوند که فقط توان کافی برای حرکت دادن با سرعتی نزدیک به سرعت اسمی را داشته باشند احتمال کمی برای افزایش بیش از حد سرعت در حرکت رو به بالا وجود دارد. در تمام موارد با جدا شدن ارتباط پمپ و واحد تامین نیرو جهت حرکت رو به بالا متوقف می شود. بنا براین نیازی به پیش بینی سیستم مکانیکی برای توقف اضطراری حرکت روبه بالا نخواهد بود.

 

حتی در حرکت رو به پایین نیز رفتار یک آسانسور هیدرولیکی تفاوت زیادی با آسانسور کششی دارد. از آنجا که کابین بر روی یک ستون مایع که در داخل جک قرار دارد تکیه کرده است، تنها احتمال افزایش سرعت در صورت حذف کامل تعلیق (در سیستم اتصال غیر مستقیم) یا خروج سریع و کنترل نشده روغن از داخل جک رخ می دهد. این امر برای کنترل سرعت امکانات دیگری غیر از سیستم های متداول گاورنر و پاراشوت می طلبد. سیستم اصلی بالابر و آسانسور هیدرولیکی که برای این منظور کاربرد دارد به شرح زیر می باشد:

-سیستم نگهدارنده سنتی شامل گاورنر و پاراشوت

-پاراشوتی که بوسیله کابل جداگانه یا به صورت مستقیم در هنگام قطع سیستم تعلیق تحریک می شود. (در سیستم های اتصال غیر مستقیم)

-مکانیزم قفل کن متصل به میله جک

-شیر محدود کننده جریان در ورودی جک

-شیر قطع کننده مسیر جریان در ورودی سیلندر

ادامه در بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

ترمز و شیرهای ایمنی

جلوگیری از افزایش بیش از حد سرعت در سامانه با اتصال مستقیم

 

به گونه ای می توان گفت آسانسور هیدرولیکی یک بالابر ساده است که در هنگام حرکت رو به بالا جریان انرژی به سمت سیستم است، یعنی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین خالی است سیستم هیدرولیکی یک آسانسور در پایین ترین نقطه مسیر در مقایسه با همین سیستم در زمانی که آسانسور در طبقات بالا قرار دارد سطح انرژی کمتری دارد.

 

این شرایط برعکس سیستم های کششی است. به علت وجود جرم متعادل کننده کادر وزنه یک کابین خالی بالابر در پایین ترین نقطه نسبت به کابین خالی بالابر در طبقات سطح انرژی بیشتری دارد. از این رو در صورت رها شدن یک آسانسور هیدرولیکی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین بالابر خالی است پایین آمده و بر روی بافر ها می نشیند ولی اگر کابین خالی آسانسور کششی رها شود با سرعت سقوط آزاد به سمت بالا حرکت می کند. برای اینکه سرعت آسانسور هیدرولیکی افزایش پیدا کند، موتور و پمپ باید جریان روغن بیشتری تولید کرده و به درون جک بفرستند. از آنجا که پمپ و موتور معمولا طوری انتخاب می شوند که فقط توان کافی برای حرکت دادن با سرعتی نزدیک به سرعت اسمی را داشته باشند احتمال کمی برای افزایش بیش از حد سرعت در حرکت رو به بالا وجود دارد. در تمام موارد با جدا شدن ارتباط پمپ و واحد تامین نیرو جهت حرکت رو به بالا متوقف می شود. بنا براین نیازی به پیش بینی سیستم مکانیکی برای توقف اضطراری حرکت روبه بالا نخواهد بود.

 

حتی در حرکت رو به پایین نیز رفتار یک آسانسور هیدرولیکی تفاوت زیادی با آسانسور کششی دارد. از آنجا که کابین بر روی یک ستون مایع که در داخل جک قرار دارد تکیه کرده است، تنها احتمال افزایش سرعت در صورت حذف کامل تعلیق (در سیستم اتصال غیر مستقیم) یا خروج سریع و کنترل نشده روغن از داخل جک رخ می دهد. این امر برای کنترل سرعت امکانات دیگری غیر از سیستم های متداول گاورنر و پاراشوت می طلبد. سیستم اصلی بالابر و آسانسور هیدرولیکی که برای این منظور کاربرد دارد به شرح زیر می باشد:

-سیستم نگهدارنده سنتی شامل گاورنر و پاراشوت

-پاراشوتی که بوسیله کابل جداگانه یا به صورت مستقیم در هنگام قطع سیستم تعلیق تحریک می شود. (در سیستم های اتصال غیر مستقیم)

-مکانیزم قفل کن متصل به میله جک

-شیر محدود کننده جریان در ورودی جک

-شیر قطع کننده مسیر جریان در ورودی سیلندر

متن بیشتر را در بالابر آسیا برج دنبال کنید. 

منبع لینک: http://asiabalabar.com/

تهران، کیلومتر ده جاده قدیم کرج، اتوبان آزادگان، احمدآباد مستوفی، بلوار شهید ابوالقاسم، میدان کوچکزاده، انتهای خیابان سیزده آبان غربی، پلاک 22

021-22064967

ذخیره سازی و انتقال سیالات

سیالات هیدرولیکی باید در اتاقی تمیز و با تهویه مناسب طبق استانداردهای ایمنی نگهداری شوند. با این وجود اگر ذخیره سازی در محوطة آزاد در بشکه های سر بسته اجتناب ناپذیر باشد، موارد احتیاطی زیر باید مورد توجه قرار گیرند:

بشکه ها باید توسط طوق با بسته بندیهای چوبی دور زمین و به پهلو نگهداری شوند تا از زنگ زدن سطوح زیرین جلوگیری شود. بشکه ها را نباید مستقیماً بر سطوح آجری که خورندة فلزات هستند، روی هم چید.

در صورتی که به هر دلیل لازم باشد بشکه ها به صورت عمودی نگهداری شوند باید آنها را سر پایین (به صورتی که در آنها پایین قرارگیرد) گذاشت. در صورتی که این امر امکانپذیر نباشد، برای جلوگیری از جمع شدن آب باران در اطراف در بشکه ها و نفوذ آن از در به داخل بشکه، بشکه ها را مایل نگه می دارند، زیرا آلودگی با آب برای هر نوع روغنی نامطلوب است. البته در صورتی که سر بشکه کاملاً سالم باشد، ورود آب به آن ممکن نیست. بشکه ای که در هوای آزاد قرار دارد، در طول روز گرم شده، در شب مجدداً سرد می شود. این امر به انقباض و انبساط بشکه می انجامد و باعث می شود که هوای موجود در فضای بالایی سطح روغن در روز در فشار بالاتری نسبت به فشار اتمسفر و در شب در خلاء نسبی قرار گیرد. این تغییرات فشار ممکن است به قدری زیاد باشد که موجب عملی شبیه تنفس در بشکه شود که در آن در طول روز هوا از بشکه با فشار خارج شده و در طول شب به داخل آن کشیده می شود. بنابراین اگر در اطراف بشکه ها آب جمع شده باشد، ممکن است مقداری از آن به داخل بشکه کشیده شود و به مرور زمان مقدار قابل توجهی آب در بشکه جمع می شود.

زمانی که حجم زیادی روغن ذخیره می شود، احتمال دارد که آب چگالیده با غبار هوا مخلوط شده و لایه ای از رسوبات لجن مانند را در ته مخزن ایجاد کند. بنابراین توصیه می شود که ته تانکهای ذخیره به صورت شیب دار یا بشقابی ساخته شده و شیری برای تخلیة این رسوبات در نظر گرفته شود. در صورت امکان باید یک برنامه پاکیزه سازی مداوم برای این مخازن تنظیم کرد.

ادامه مطلب:

منبع: سیالات و بالابر آسیا برج- http://asiabalabar.com

تهران، کیلومتر ده جاده قدیم کرج، اتوبان آزادگان، احمدآباد مستوفی، بلوار شهید ابوالقاسم، میدان کوچکزاده، انتهای خیابان سیزده آبان غربی، پلاک 22

56716223 

آکومولاتور

مسئله افت فشار ناگهانی در سامانه یک آسانسور و بالابر هیدرولیکی همواره جزو مسائل مهمی است که ذهن طراحان را به خود مشغول می سازد. تغییرات فشار ناگهانی در هر سامانه هیدرولیکی بالابر منجر به ایجاد شوک به سیستم می شود و حرکت نرم و روان آسانسور را دستخوش تغییرات می کند آکومولاتور وسیله ای است ساده که می تواند برخی از این نوسانات را جبران نموده و به روانی حرکت آسانسور کمک می کند.

عملکرد آکومولاتور

آکومولاتور (انباره) وسیله ای برای ذخیره سیال هیدرولیک تحت فشار است. ذخیره سیال تحت فشار در واقع روشی برای ذخیره انرژی است که در زمان خاصی مصرف شود. احتمالا رایج ترین کاربرد آکومولاتور ها، پشتیبانی از شدت جریان خروجی یک پمپ و ادامه این جریان برای مدت کوتاهی پس از قطع جریان پمپ در یک سیستم هیدرولیک می باشد.

در بیشتر آکومولاتور ها از انرژی ذخیره شده در یک گاز تحت فشار، برای تحت فشار قرار دادن سیال استفاده می شود. این نوع آکومولاتور، آکومولاتور با شارژ گازی نامیده می شود.

کار یک آکومولاتور از آنجا آغاز می شود که محفظه گاز آن تحت فشار مشخصی که شارژ اولیه نامیده می شود، شارژ شده و بدین ترتیب پیستون داخل آکومولاتور به پایین حرکت می کند. پس از شارژ اولیه یک آکومولاتور می توان آنرا به سیستم هیدرولیک وصل کرده و سیال را به دهانه اصلی آن هدایت کرد. با ورود سیال هیدرولیک به قسمت پایین آکومولاتور، پیستون به طرف بالا رانده می شود و گاز موجود در بالای پیستون متراکم می شود. تراکم این گاز باعث افزایش فشار آن شده و این فشار به سیال هیدرولیک نیز وارد می شود. پیستون به راحتی می تواند بلغزد، بنا براین همیشه فشار سیال هیدرولیک و گاز برابر است.

شارژ کردن آکومولاتور

اگر فشار سیال هیدرولیک ورودی به آکومولاتور در بالابر آنقدر زیاد باشد که حجم گاز به نصف حجم اولیه برسد، اصطلاحا گفته می شود که آکومولاتور کاملا شارژ شده است. در این حالت، آکومولاتور تبدیل به یک مخزن سیال تحت فشار کوچک می شود که می تواند اندکی انرژی به سیستم بفرستد. اگر فشار سیستم بالابر افت کند، به طوری که فشار در آکومولاتور بالابر بیشتر باشد، مقداری از سیال هیدرولیکی درون آکومولاتور به سیستم وارد می شود. با خروج این سیال، حجم گاز افزایش یافته و فشار آکومولاتور کاهش می یابد. بنابراین با خروج تدریجی سیال هیدرولیک از آکومولاتور، فشار آن تدریجا کاهش خواهد یافت. برای درک بهتر عملکرد آکومولاتور باید این پدیده به خوبی درک شود. هنگامی که فشار در سیستم فراتر رود، مجددا سیال به درون آکومولاتور بالابر جاری شده و آن را شارژ می کند. اغلب آکومولاتور ها به همین صورت کار می کنند، یعنی به هنگامی که سیستم پر فشار است، آکومولاتور بالابر شارژ شده و انرژی ذخیره می کند و هنگامی که سیستم کم فشار است، آکومولاتور بالابر فشار خود را به سیستم تخلیه می کند.

برای خواندن ادامه مطلب به بالابر آسیا برج مراجعه کنید. 

منبع: http://asiabalabar.com

مبانی هیدرولیک بالابر

امروز انتقال و کنترل توان توسط سیال تحت فشار به صورت روز افزونی در تمام شاخه های صنعت در حال گسترش است. سیستمهای سیال تحت فشار به دو دسته اصلی پنوماتیکی و هیدرولیکی تقسیم می شوند. در سیستمهای پنوماتیکی از هوای فشرده و در سیستمهای هیدرولیکی از روغن یا سایر مایعات به عنوان سیال استفاده می شود. عبارت توان سیال کلمه ای است که هر دو مبحث هیدرولیک و پنوماتیک را پوشش می دهد. سیستمهای پنوماتیکی معمولا در جایی استفاده می شوند که دامنه نیرو ها حداکثر به 10 کیلو نیوتون برسد و سرعت سیکل بالا باشد. زمانی که به نیروی زیاد، کنترل دقیق سرعت و توان بالا نیاز باشد از سیستمهای هیدرولیکی استفاده می شود. مبحث سیستم های هیدرولیکی محدوده ای از جک اتومبیل گرفته تا تختهای بیمارستانی و از اعمال نیروهای چند هزار تنی تا رباتهایی که با دقت میکرومتر کار می کنند را در بر می گیرد.

 

خواص سیالات بالابر

سیال (مایع یا گاز) ماده ای است که در آن مولکولها آزادانه حرکت می کنند. گاز سیالی است که تا پر کردن همه فضای قابل دسترس اطراف خود منبسط می شود. چگالی گاز کاملا به دما و فشار آن بستگی دارد. مایع سیالی است که تحت اثر جاذبه جریان می یابد تا شکل ظرف را به خود گیرد و انرژی پتانسیل آن به پایین ترین سطح ممکن برسد. چگالی مایع به آرامی با تغییرات دما و فشار تغییر می کند.

 

واحد ها

در محاسبات مهندسی از سیستم های واحد متفاوتی استفاده می شود. سه سیستم متداول عبارتند از:

1-سیستم متریک که بر مبنای متر (m) کیلو گرم (kg) و ثانیه (s) است.

2-سیستم انگلیسی که از واحد های اصلی فوت (ft)، پوند (lbf) و ثانیه (s) استفاده می کند.

3-سیستم si که واحد های اصلی آن متر (m)، نیوتون (N) و ثانیه (s) هستند..

ادامه متن را در بالابر آسیا برج دنبال کنید. 

منبع: http://asiabalabar.com

تهران، کیلومتر ده جاده قدیم کرج، اتوبان آزادگان، احمدآباد مستوفی، بلوار شهید ابوالقاسم، میدان کوچکزاده، انتهای خیابان سیزده آبان غربی، پلاک 22

021-22064967 

آلومینیوم آنادایز شده چیست؟

زمانی که مقاومت آلومینیوم برای انجام کار مورد نظر ما کم باشد برای افزایش مقاومت آن عمل آنادایز را روی آن اعمال میکنیم.عمل آنادایزینگ به عملی اطلاق میشود که در آن یک لایه نازک اکسیدی بر روی قطعات آلومینیوم شکل میگیرد که باعث افزایش مقاومت فلز در برابر خوردگی میشود. در این روش ضخامت لایه اکسیدی افزایش پیدا کرده و به 10 تا 20 میکرون و یا بیشتر میرسد.

 تغییر در برخی از خصوصیات فیزیکی مثل شکل ظاهری آن نیز اعمال میشود. این عمل برای بهتر رنگ پذیری آلومینیوم هم انجام میشود.

مکانیزم عمل آنادایز بدین صورت میباشد که در آلومینیوم بعد از بریده شدن یک لایه نازک و محافظ که در برابر خوردگی مقاوم میباشد تشکیل میشود. با عمل آنادایز کردن در واقع ضخامت این لایه اکسیدی را تا چندین هزار برابر ضخامت اکسید طبیعی میتوان افزایش داد.

مکانیزم کلی بدین صورت میباشد که جریان مستقیم الکتریسیته از از مایع مناسب الکترولیتی میگذرد که در آن آلومینیوم آند بوده و فلز مناسب دیگری کاتد میباشد. بدین ترتیب روی سطح آلومینیوم لایه نازکی از اکسید ایجاد میشود که ضخامت این لایه به عوامل مختلفی بستگی دارد.

مزایای آنادایز کردن:

- افزایش مقاومت در برابر خوردگی

-افزایش قدرت چسبندگی رنگها: باعث بوجود آمدن سطح فعال شیمیایی شده که سبب چسبندگی بیشتر رنگها میشود

-تخلخل موجود در پوشش اکسیدی-آندی باعث افزایش قابلیت آبکاری قطعات میشود

-ایجاد نمای ظاهری مناسب جهت تزیینات

-عایق کاری, اکسید آلومینیوم عایق میباشد و میتواند در برابر ولتاژهای از چند ولت تا چندین هزار ولت به صورت عایق عمل کند که کیفیت آن به آلیاژ و ضخامت لایه اکسیدی بستگی دارد

- قابلیت تابش و انتشار حرارت در ضخامتهای بیش از 0.03 میلیمتر افزایش می یابد. به طور مثال آلومینیوم آنادایز شده با رنگ مشکی میتواند تا 230 درجه دما را جذب کند

-افزایش مقاومت سایشی: با انجام آنادایز سخت روی قطعات آلومینیومی میتوان 1تا4 میلیمتر به ضخامت آنها افزود که از آنها برای ساخت یاتاقانها و قطعات دوار و سایر مواردی که نیاز به مقاومت در برابر سایش دارند استفاده کرد. تمام پوششهای اکسیدی-آندی سختی بالاتری نسبت به آلومینیوم دارند.

بالابر و آسانسور آسیا برج- http://asiabalabar.com

بالابر ارشیمدس

با توجه به افزایش جمعیت شهری در جهان و بلندترشدن ساختمان‌ها، نقش آسانسورها ,و بالابر هر روز پررنگ‌تر از قبل می‌شود.تاریخچه پیدایش آسانسور و بالابر هیدرولیکی که از ابتدایی‌ترین ماشین‌های ساخت بشر محسوب می‌شود، به ۲۵۳ سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. ارشمیدس وسیله‌ای شبیه به آسانسور اختراع کرد که قابلیت حمل یک نفر را برای ارتفاعات نه‌چندان بلند داشت. 

از یکسو، آسمانخراش‌های جدید و مدرن در سراسر دنیا از نظر ارتفاع و تعداد طبقات با هم در رقابت هستند. از سوی دیگر، تقاضای آسانسورهای سریع و بالابر با ظرفیت بالا نیز به صورت فزاینده‌ای رشد کرده است. 

آسانسورهای هیدرولیکی مورد نیاز این آسمانخراش‌های سر به فلک کشیده باید دارای سرعت بالا و تکنولوژی مدرن باشند لذا این آسانسورها باید مراحل تحقیقات و آزمایش‌های گوناگون را در فرآیند تولید طی کرده و با استفاده از روش‌های نوین و تکنولوژی پردازش دانش، به محصول مناسب برسند.

شرکت‌های آسانسورسازی و بالابر صنعتی برای دستیابی به چنین هدفی، در حال توسعه راه‌حل‌های پیشرفته‌ای هستند که با ترکیب تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته، آسانسورهایی ایمن، سریع و راحت را به مشتریان عرضه کنند. 

در همین راستا شرکت میتسوبیشی ژاپن قصد دارد سریع‌ترین آسانسور جهان را در ساختمانی به بلندی ۶۲۳ متر و با ۱۲۸ طبقه در شانگهای چین راه‌اندازی کند

با افتتاح این آسانسور سال ۲۰۱۴، می‌توان از طبقه همکف در کمتر از یک دقیقه، ارتفاع ۵۶۵ متری این برج را طی کرد (در واقع این آسانسور ۱۶.۶ متر را در عرض یک ثانیه طی خواهد کرد.)

این در حالی است که نخستین آسانسور تجاری جهان که سال ۱۸۵۷ توسط شرکت «اوتیس» راه‌اندازی شد، می‌توانست در یک دقیقه ارتفاع ۱۲ متری را طی کند. 

آسانسور معمولا از سه جزء اصلی تشکیل شده است: یک کابل، یک بالارونده و یک منبع تامین نیرو. حرکت آسانسور به وسیله موتوری است که معمولا در بالای چاهک آسانسور نصب می‌شود. 

روی فلکه این موتور سیم به اصطلاح بکسلی (رشته‌های به هم پیچیده فلزی) وجود دارد که از یک سمت به کابین آسانسور و از سمت دیگر به وزنه‌های آسانسور که درون فرمی به نام فرم وزنه قرار دارند، متصل است. 

اندازه این وزنه‌ها به اندازه وزن کابین به علاوه نصف وزن ظرفیت کابین است. وزن هر نفر در استاندارد آسانسور ۷۵ کیلوگرم است. 

دلیل قراردادن وزنه در سیستم آسانسور کمک به بالابردن آسانسور است، در غیر این صورت برای این کار باید از موتورهای بسیار قوی با کیلووات بالا استفاده کرد. 

پس با این کار توان موتور مورد استفاده کاهش می‌یابد. انتظار می‌رود این وزنه در پایین‌آمدن آسانسور مزاحمت ایجاد ‌کند، اما چون هر جسم بدون دخالت به پایین سقوط می‌کند، پس استفاده از وزنه مانعی بزرگی در حرکت آسانسور ایجاد نمی‌کند. 

ادامه متن را در بالابر آسیا برج بخوانید. 

منبع: http://asiabalabar.com

تهران، کیلومتر ده جاده قدیم کرج، اتوبان آزادگان، احمدآباد مستوفی، بلوار شهید ابوالقاسم، میدان کوچکزاده، انتهای خیابان سیزده آبان غربی، پلاک 22

021-22064967

[e-mail]

نکاتی درباره آلومینیوم آنادایز شده

زمانی که مقاومت آلومینیوم برای انجام کار مورد نظر ما کم باشد برای افزایش مقاومت آن عمل آنادایز را روی آن اعمال میکنیم.عمل آنادایزینگ به عملی اطلاق میشود که در آن یک لایه نازک اکسیدی بر روی قطعات آلومینیوم شکل میگیرد که باعث افزایش مقاومت فلز در برابر خوردگی میشود. در این روش ضخامت لایه اکسیدی افزایش پیدا کرده و به 10 تا 20 میکرون و یا بیشتر میرسد.

 تغییر در برخی از خصوصیات فیزیکی مثل شکل ظاهری آن نیز اعمال میشود. این عمل برای بهتر رنگ پذیری آلومینیوم هم انجام میشود.

مکانیزم عمل آنادایز بدین صورت میباشد که در آلومینیوم بعد از بریده شدن یک لایه نازک و محافظ که در برابر خوردگی مقاوم میباشد تشکیل میشود. با عمل آنادایز کردن در واقع ضخامت این لایه اکسیدی را تا چندین هزار برابر ضخامت اکسید طبیعی میتوان افزایش داد.

مکانیزم کلی بدین صورت میباشد که جریان مستقیم الکتریسیته از از مایع مناسب الکترولیتی میگذرد که در آن آلومینیوم آند بوده و فلز مناسب دیگری کاتد میباشد. بدین ترتیب روی سطح آلومینیوم لایه نازکی از اکسید ایجاد میشود که ضخامت این لایه به عوامل مختلفی بستگی دارد.

مزایای آنادایز کردن:

- افزایش مقاومت در برابر خوردگی

-افزایش قدرت چسبندگی رنگها: باعث بوجود آمدن سطح فعال شیمیایی شده که سبب چسبندگی بیشتر رنگها میشود

-تخلخل موجود در پوشش اکسیدی-آندی باعث افزایش قابلیت آبکاری قطعات میشود

-ایجاد نمای ظاهری مناسب جهت تزیینات

-عایق کاری, اکسید آلومینیوم عایق میباشد و میتواند در برابر ولتاژهای از چند ولت تا چندین هزار ولت به صورت عایق عمل کند که کیفیت آن به آلیاژ و ضخامت لایه اکسیدی بستگی دارد

- قابلیت تابش و انتشار حرارت در ضخامتهای بیش از 0.03 میلیمتر افزایش می یابد. به طور مثال آلومینیوم آنادایز شده با رنگ مشکی میتواند تا 230 درجه دما را جذب کند

-افزایش مقاومت سایشی: با انجام آنادایز سخت روی قطعات آلومینیومی میتوان 1تا4 میلیمتر به ضخامت آنها افزود که از آنها برای ساخت یاتاقانها و قطعات دوار و سایر مواردی که نیاز به مقاومت در برابر سایش دارند استفاده کرد. تمام پوششهای اکسیدی-آندی سختی بالاتری نسبت به آلومینیوم دارند.

منبع: http://asiabalabar.com

                  بالابر آسیا برج

                         [e-mail]